Al-Aqsa

[படம்: மஸ்ஜித் அல் அக்ஸா] ஜெருசலேம் நகரில் உள்ள மிகப்பெரிய பள்ளிவாசல் இது. ஒட்டுமொத்த பாலஸ்தீனிலேயே, இதனைக்காட்டிலும் பெரிய பள்ளிவாசல் வேறு ஏதும் கிடையாது. ஒரே சமயத்தில், ஐயாயிரத்துக்கும் மேற்பட்டவர்கள் இங்கே அமர்ந்து தொழ முடியும். முகம்மது நபியின் பாதம் பட்ட பூமி இதுவென்பது, முஸ்லிம்களின் நம்பிக்கை. அவரது விண்ணேற்றத்துடன் தொடர்புடைய நிலம் இது. இந்த அல் அக்ஸா பள்ளிவாசலுக்குச் சற்றுத்தள்ளி, இன்னொரு பள்ளிவாசல் இருக்கிறது. அதன் பெயர் மஸ்ஜித் ஏ உமர். கலீஃபா உமர் கட்டிய பள்ளிவாசல் இது. இந்த அல் அக்ஸா மற்றும் மஸ்ஜித் ஏ உமர் ஆகிய இரு பள்ளிவாசல்களையும் இணைத்த வளாகத்தை, முஸ்லிம்கள் ‘பைத்துல் முகத்தஸ்’ என்று அழைப்பார்கள். இந்த இடத்தை முன்வைத்துத்தான், யூதர்களுக்கும் அரேபியர்களுக்குமான பிரச்னை ஆரம்பித்தது. அல் அக்ஸா பள்ளிவாசல் இருக்கும் இடத்தில்தான், யூதர்களின் புராதனமான புனிதத்தலமான சாலமன் தேவாலயம் இருந்தது என்பது இஸ்ரேலியர்களின் வாதம். அதற்கு ஆதாரமாக அவர்கள் சுட்டிக்காட்டுவது, அந்தப் பள்ளிவாசலின் ஒருபக்கச் சுற்றுச் சுவராக இன்னமும் மிச்சமிருக்கும் அந்த உடைந்த சுவர். (Wailing wall எனப்படும் அழுகைச் சுவர். சாலமன் ஆலயம் இருந்ததன் அடையாளம், இந்தச் சுவர்தான் என்பது யூதர்களின் கருத்து. இந்தச் சுவரில் முகத்தைப் புதைத்து அழுதபடியே யூதர்கள் பிரார்த்தனை செய்வது வழக்கம்.). யூதர்களின் வாதம் என்னவெனில், அல் அக்ஸா பள்ளிவாசலுக்கும் முகம்மது நபி விண்ணேறிய சம்பவத்துக்கும் எந்தத் தொடர்பும் கிடையாது. அல் அக்ஸாவுக்குச் சற்றுத் தொலைவில் உள்ள Dome of the Rock எனப்படும், மஸ்ஜித் ஏ உமர் பள்ளிவாசல் இருந்த இடத்திலிருந்துதான் முகம்மது நபி விண்ணேற்றம் செய்தார் என்பது. [படம்: Dome of the Rock] தங்களுடைய இக்கருத்தை அழுத்தம் திருத்தமாக உலக மக்கள் மத்தியில் பதியச் செய்வதற்காக, Dome of the Rock ஐயே-அல் அக்ஸா என்று குறிப்பிடுவது யூதர்களின் வழக்கம். அல் அக்ஸா மசூதியை இடித்துவிட்டுத் தங்கள் தேவாலயத்தை மீண்டும் அங்கே எழுப்புவதற்குத் தொல்பொருள் துறையின் உதவியை அவர்கள் நாடினார்கள். உண்மையில் அல் அக்ஸா வேறு, Dome of the Rock வேறு. இரண்டும் பைத்துல் முகத்தஸ் என்கிற ஒரே வளாகத்தில் இருக்கும், இரு வேறு மசூதிகள். ஆனால், மசூதி இருக்கும் ஓரிடத்தில்தான் தங்களது புராதன ஆலயம் இருந்தது என்று நிறுவுவதற்கு, அவர்கள் மேற்கொண்ட முயற்சிகள்தான் பல விபரீதங்களை உள்ளடக்கியதாக இருந்தது. ஆதாரங்களில் தெளிவில்லாதது அவற்றுள் முதலானது. அணுகுமுறையில் முரட்டுத்தனம் மிகுந்திருந்தது அடுத்தது. பேசித் தீர்க்க வேண்டிய பிரச்னையை, ராணுவ நடவடிக்கை மூலம் தீர்க்க நினைத்தது மூன்றாவது. புராண, சரித்திர காலங்கள் தொடங்கி மிகச் சமீபத்தில் 1967-ம் ஆண்டு வரை இந்த மசூதி வளாகம், முஸ்லிம்களின் வசம்தான் இருந்திருக்கிறது. பாலஸ்தீன் யூதர்களை மொத்தமாக விரட்டியடிக்கும் தமது அரசியல் நோக்கத்துக்கு வலு சேர்ப்பதற்காகவே, இஸ்ரேலிய அரசு அல் அக்ஸா மசூதி விஷயத்தைக் கையில் எடுத்து, அங்கேதான் சாலமன் தேவாலயம் இருந்தது என்று தொடர்ந்து பிரசாரம் செய்து, மக்களின் மத உணர்வுகளைத் தூண்டிவிட ஆரம்பித்தது. பிரச்னையைத் தொல்பொருள் ஆய்வுத்துறையின் வசம் அளித்துவிட்டு, ‘நீங்கள் எங்கே வேண்டுமானாலும் தோண்டிப் பாருங்கள்’ என்று அனுமதியும் அளித்தது. ஒரு மசூதி இருக்கிறது. மக்கள் அங்கே தினசரி தொழுதுகொண்டிருக்கிறார்கள். உள்ளூர் மக்கள் தவிர உலகெங்கிலுமிருந்து ஜெருசலேத்துக்கு யாத்திரை வரும் முஸ்லிம்கள் அத்தனை பேரும் அந்த மசூதிக்கு வந்து போய்க்கொண்டிருக்கிறார்கள். (முஸ்லிம் உலகின் மூன்றாவது மிக முக்கியமான வழிபாட்டுத்தலம் அது.) இறைத்தூதருடன் தொடர்புடைய ஒரு நினைவுத் தலம் அது. அப்படிப்பட்ட இடத்தில் தோண்டிப் பார்க்க அனுமதி அளிப்பது என்றால், என்ன அர்த்தம்? 1967-ம் ஆண்டு யுத்தத்தின்போது ஜெருசலேம் நகரை முழுமையாக யூதர்கள் கைப்பற்றியபிறகுதான், இதெல்லாம் ஆரம்பமானது. யுத்தத்தில் வெற்றி கண்ட மறுநாளே, இதற்கான பணிகள் தொடங்கிவிட்டன. முதலில் பள்ளிவாசலின் மேற்குப் பகுதியில் பதினான்கு மீட்டர் நீள, ஆழத்துக்குத் தோண்டினார்கள். அடுத்த ஒன்றரை ஆண்டு கால இடைவெளியில், அந்த இடத்தில் சுமார் எண்பது மீட்டர் நீளத்துக்குத் தோண்டி ஓர் அகழி போல் ஆக்கிவிட்டார்கள். பள்ளிவாசலின் மேற்குப் பகுதி வழியே, யாருமே உள்ளே போகமுடியாதவாறு ஆகிவிட்டது. யுத்தத்தில் அரேபியர்கள் தோற்றிருந்ததால், ஜெருசலேம் நகரில் இருந்த முஸ்லிம்களில் பெரும்பாலானோர் அப்புறப்படுத்தப்பட்டிருந்தார்கள். ஆகவே, அல் அக்ஸாவில் என்ன நடக்கிறது என்பதே அவர்களுக்குத் தாமதமாகத்தான் தெரியவந்தது. உள்ளம் பதைத்தாலும் ஒன்றும் செய்யமுடியாத நிலையில், அவர்கள் இருந்தார்கள். 1970-ம் ஆண்டு இந்த அகழ்வாய்வுப் பணியின் இரண்டாம் கட்ட வேலைகள் ஆரம்பமாயின. இம்முறை பள்ளிவாசலின் தென்மேற்கு மூலையிலிருந்து தோண்ட ஆரம்பித்தார்கள். அங்கிருந்து மேற்குத் திசை வாசல் வரை தோண்டிக்கொண்டே போனார்கள். இப்படி அகழ்வாய்ந்தபோது, மிகப் புராதனமான சில கல்லறைகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. (அடக்கஸ்தலம் என்பார்கள்.) அவை, முகம்மது நபியின் தோழர்களாக விளங்கிய சிலரின் கல்லறைகள் என்பது, முஸ்லிம்களின் நம்பிக்கை. இதற்கு ஆதாரமாக முஸ்லிம்கள் தரப்பில் சொல்லப்படுவது இதுதான்: யூதர்களின் அகழ்வாராய்ச்சியில் தட்டுப்பட்ட ஒரு குறிப்பிட்ட கல்லறையில், அது முகம்மது நபியின் தோழர்களுள் ஒருவரான உபாதா இப்னு அல் ஸாமித் என்பவருடையது என்பதற்கான கல்வெட்டு ஆதாரம் இருந்திருக்கிறது! இதே போல இன்னொரு கல்லறையில், ஷத்தாத் இப்னு அவ்ஸ் என்கிற வேறொரு நபித்தோழரின் பெயர் பொறிக்கப்பட்டிருப்பதும், கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருக்கிறது. கல்லறைகளைக் கண்டுபிடித்ததோடு, யூதர்கள் நிறுத்தவில்லை. அதையும் உடைத்துப் பார்த்ததில் உள்ளே உடல்களையும் கண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால், விஷயம் பெரிதாகிவிடக்கூடாது என்று, அதைச் சொல்லாமல் மறைத்துவிட்டார்கள். தோண்டப்பட்ட அந்த இடங்களில் யாரும் வந்து பார்த்துவிடாமலிருக்க, அந்தப் பகுதியைச் சுற்றிலும், மேலும் பதின்மூன்று மீட்டர் சுற்றளவுக்கு மிகப்பெரிய அகழியைத் தோண்டிவிட்டார்கள். இந்தச் சம்பவமெல்லாம், எழுபதுகளின் தொடக்கத்தில் நடந்ததாகச் சொல்லப்படுகிறது. துல்லியமான ஆதாரங்கள் ஏதும், அப்போது வெளியாகவில்லை. ஆனால், பள்ளிவாசலின் நுழைவாயிலுக்கு அருகே தோண்ட ஆரம்பித்து, சுமார் பத்து மீட்டர் ஆழத்துக்கு மிகப்பெரிய பள்ளம் உருவானபோது, விஷயம் வெளியே வந்துவிட்டது. இது நடந்தது 1976-ம் ஆண்டில். அந்த இடத்தின் அடிவாரம் வரை யூதர்கள் தோண்டிக்கொண்டே போக, எப்படியும் மசூதி இடிந்து விழத்தான் போகிறது என்று செய்தி பரவிவிட்டது. துடித்து எழுந்தார்கள், முஸ்லிம்கள். உடனடியாக நடவடிக்கைகளில் இறங்கி, பைத்துல் முகத்தஸ் வளாகமே வக்ஃப் வாரியத்துக்குச் சொந்தமானது; அங்கே யூத ஆராய்ச்சியாளர்கள் தோண்டுவது சட்டவிரோதம் என்று ஆதாரங்களைக் காட்டி, படாதபாடுபட்டு ஆய்வை நிறுத்தினார்கள். நீதிமன்றத்தில் ஆண்டுக்கணக்கில் வழக்கு இழுத்தடித்தது. வழக்கு ஒருபுறம் நடந்துகொண்டிருக்க, 1981-ம் ஆண்டு யூதர்கள் மீண்டும் பள்ளிவாசலைத் தோண்டத் தொடங்கினார்கள். இம்முறை அவர்களுக்கு, ஒரு சுரங்கப்பாதை அங்கே இருந்தது தெரியவந்தது. கி.பி. 636-ம் ஆண்டு கலீஃபா உமர் காலத்தில் கட்டப்பட்ட இந்தப் பள்ளிவாசலில், எதற்காக ஒரு சுரங்கப்பாதை அமைக்கப்பட்டிருக்கக்கூடும் என்பதற்கான ஆதாரங்கள் ஏதும் இப்போது இல்லை. ஒரு சாரார் கருத்துப்படி, உமர் இந்தப் பள்ளிவாசலைக் கட்டிய காலத்தில் சுரங்கம் எதையும் அமைக்கவில்லை. மாறாக, கி.பி 690 – 691 ஆண்டுக் காலகட்டத்தில், அப்துல் மாலிக் இப்னு ஹிஷாம் என்பவர் அல் அக்ஸா மசூதியை விரிவுபடுத்தி, மேலும் அழகூட்டி, செப்பனிட்டபோதுதான் பள்ளிவாசலின் மேற்குப் பகுதியில், இந்தச் சுரங்கப்பாதையை அமைத்தார் என்று சொல்கிறார்கள். கி.பி. 1099-ம் ஆண்டு ஜெருசலேம் நகரைக் கிறிஸ்துவர்கள் கைப்பற்றியபோது பள்ளிவாசலையும் கைப்பற்றி, சுரங்கத்தை அடைத்துவிட்டார்கள். பின்னால் சார்லஸ் வார்ன் என்கிற ஒரு பிரிட்டிஷ் அகழ்வாய்வாளர், இந்த மூடிய சுரங்கத்தைக் கண்டுபிடித்ததாகத் தெரிகிறது. (இது நடந்தது கி.பி.1880-ம் ஆண்டு.) பயன்பாட்டில் இல்லாத காரணத்தால் மண்மூடிக் கிடந்த இந்தச் சுரங்கம்தான், 81-ம் ஆண்டு யூதர்களின் அகழ்வாய்வின்போது அகப்பட்டது. செய்தி, மீடியாவுக்குப் போய்விட்டபோது, யூதர்கள் தரப்பில் ‘இந்தச் சுரங்கப்பாதை சாலமன் ஆலயத்தின் ஒரு பகுதி. ஆலயக் கட்டுமானத்திலேயே சுரங்கமும் இருந்தது’ என்று சொல்லப்பட்டது. ஆனால், சாலமன் தேவாலயம் குறித்த வரலாற்றுத் தகவல்களைத் தரும் எந்த ஒரு ஆவணமும் கோயில் எழுப்பப்பட்டபோது, சுரங்கம் இருந்தது பற்றிய குறிப்பு எதையும் தரவில்லை என்பதைக் கவனிக்க வேண்டும். அதுமட்டுமல்லாமல், யூதர்களின் அகழ்வாய்வின் விளைவாக, அல் அக்ஸா மசூதி இருந்த வளாகம் மிகப்பெரிய அகழி போலானதுதான் மிச்சமே தவிர, தேவாலயம் ஏதும் அங்கு இருந்ததற்கான ஆதாரங்கள் கிடைக்கவில்லை. இது மிகவும் இயல்பானது. சாலமன் ஆலயம் கட்டப்பட்டு சுமார் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகள் ஆகிவிட்ட நிலையில், நவீன காலத்தில் ஆதாரம் தேடி, இருக்கிற மசூதியை இடித்துப் பார்ப்பது என்பது வீண் வேலை. இது யூதர்களுக்குத் தெரியாததில்லை. ஆனால், அந்த ஓர் உடைந்த சுவர் மீது, அவர்களுக்கு உள்ள நம்பிக்கைதான் இக்காரியத்தை எவ்வித மன உறுத்தலும் இல்லாமல் அவர்களைச் செய்யவைத்தது. தவிரவும், அல் அக்ஸா மசூதியை முன்வைத்து முஸ்லிம்கள் ஜெருசலேம் நகரைச் சொந்தம் கொண்டாடிவிடக்கூடாது என்கிற எண்ணமும் இதற்கான முக்கியக் காரணங்களுள் ஒன்று. இப்படித் தோண்டித்தோண்டி மண் எடுத்ததின் விளைவாக, இன்றைக்கு அல் அக்ஸா பள்ளிவாசலின் அடித்தளம் மிக அபாயகரமான நிலையில் காணக்கிடைக்கிறது. பள்ளிவாசலின் அஸ்திவாரங்கள் வெளியே தெரிகின்றன. மண் வாசனையே இல்லாமல் வெறும் கற்களின் மீது நிற்கிறது கட்டடம். ஒரு சிறு நில நடுக்கம் ஏற்பட்டால் கூட, மசூதி இடிந்து விழுந்துவிடும் அபாயம். நன்றி: குமுதம் ரிப்போர்ட்டர் 11 செப்டம்பர், 2005 நன்றி: islamkalvi.com கீழே உள்ள படம் அல் அக்ஸா மஸ்ஜிதுக்கு முன்னால் நிர்மாணிக்கப்பட்டுள்ள ஏழு மெழுகுதிரித் தாங்கிகளைக் கொண்ட யூதக் கோவில்.

பிர்அவ்னின் சடலம்

ஹஜ்ஜின் போது பிடிக்கப்பட்ட பழையஅறிதான புகைப்படங்கள்

கிழக்கு துர்கிஸ்தான்

சீனாவின் இரும்புக் கரங்களுக்குள் ஒரு முஸ்லிம் தேசம் ----------------------------------------------------- ஏ.ஸீ.எம். நதீர் ------------------- மத்திய ஆசிய நாடுகளான கஸகிஸ்தான், கிரிகிஸ் தான், தஜிகிஸ்தான், துர்க் மேனிஸ்தான், உஸ்பெகிஸ் தான் ஆகிய நாடுகளின் வரிசையில் மறந்து விடப் பட்ட அல்லது மறக்கடிக்கப்பட்ட ஒரு முஸ்லிம் தேசம்தான் கிழக்கு துர்கிஸ்தானாகும். துர்கிஸ்தான் உலகின் மிகப் பெரிய நாடுகளின் வரிசையில் 19 ஆவது இடத்தில் இருக்கின்றது. அத்துடன் எண்ணெய் வளம், நிலக்கரி வளம் உட்பட உலகின் மிக அதிகமான யுரேனிய வளத்தையும் கொண்டிருக்கின்றது. கிழக்கு துர்கிஸ்தானில் 95 வீதமான முஸ்லிம்களே வாழ்ந்து வந்தனர். இங்கு இஸ்லாம் பரவுவதற்கு மிக முக்கியமான காரணமாக அமைந்தவர்கள் அறபு முஸ்லிம் வியாபாரிகளாவர். கிழக்கு துர்கிஸ்தானி னூடாகவே பட்டுப்பாதை அமைந்திருந்தமை அதற்கு முக்கிய காரணமாகும். அறபு முஸ்லிம் வியாபா ரிகள் தாம் சென்ற இடங்களுக்கு வெறுமனே தமது வியா பாரப் பொருட் களை மட்டுமன்றி தமது மார்க்கத்தை யும் சுமந்து சென்றார்கள். இதன் விளைவாகவே பட்டுப்பாதையில் அமைந்திருந்த ஏராளமான நாடு களில் இஸ்லாம் பரவியது. மூன்றாவது கலீபா உஸ்மான் (ரழி) அவர்களின் ஆட்சிக் காலத்தில் ஹகம் பின் அம்ரு அல் கிபாரி என்பவரினூடாகவே இஸ்லாம் அறிமுகமாகியுள்ளது. எனினும், உமையா கலீபா அப்துல் மலிக் பின் மர்வானின் ஆட்சியின்போது அவருடைய தளபதி களில் ஒருவரான குதைபா பின் முஸ்லிம் அல் பாஹிலி என்பவரின் மூலம் கைப்பற்றப்பட்டதன் பின்னரே இஸ்லாம் மிக வேகமாக பரவியது. இது ஹிஜ்ரி 83-94 காலப்பிரிவில் நடந்தது. ஹிஜ்ரி 323 இல் ஸுத்தூப் பகர்கான் என்ற கோத் திரத் தலைவருடன் பத்து இலட்சத்திற்கு மேற்பட்ட கிழக்கு துர்கிஸ்தான் மக்கள் இஸ்லாத்தை ஏற்றுக் கொண்டனர். இவரது பேரன் ஹாரூன் பேகர் கான் காலத்தில் இன்னும் பல கோத்திரங்களிடையேயும் இஸ்லாம் பரவியது. இக்காலப் பிரிவில் சிலைவணக் கத்தில் ஈடுபட்டிருந்த சில கோத்தி ரங்களும் காணப்பட்டன. இக் கோத்திரங்களுக்கு சீனா உதவி யளித்தது. இவர்களுக்கும் முஸ்லிம் களுக்குமிடையே பல போராட்டங் கள் நடைபெற்றன. அவற்றில் கோர்க்கானிய்யீன் எனும் கோத்தி ரத்திற்கு எதிராக நடைபெற்ற போராட்டம் மிகவும் பிரபல்யமானது. இப்போராட்டத்தில் சுல்தான் அலாவுத்தீன் முஹம் மத் அல் குவா ரிஸ்மி தலைமையிலான படை கோர்கானிய்யீன் கோத்திரப் படையை தர்ராஸ் எனும் இடத் தில் தோற்கடித்தது. இப்போராட்டங்களில் முஸ் லிம்களைப் பலப்படுத்தியதில் மத்திய ஆசிய பிரதேசத்தில் வாழ் ந்த முஸ்லிம்களுக்கும், ஈரான், மேற்கு ஆப்கானிஸ்தான் பகுதி களில் வாழ்ந்த முஸ்லிம்களுக்கும் பாரிய பங்குண்டு. இவர்கள் ஒரு புறத்தில் ஆயுத ரீதியாக உதவிய தோடு மறுபுறத்தில் அறிவுரீதியாக வும் உதவினர். இதனால், பல பாடசாலைகளும், பல்கலைக்கழ கங்களும் கிழக்குத் துர்கிஸ்தானில் தோற்றம் பெற்றன. கிழக்கு துர்கிஸ்தான் வரலாற் றில் சுதந்திரநாடாகவே இருந்துள் ளது. கி.மு. 119-139 காலப்பிரிவில் சீனாவைச் சேர்ந்த தூதுவரொருவர் இங்கு விஜயம் செய்திருக்கின்றார். இவ்விஜயத்தை சீன வரலாற்று நூல் கள் குறித்து வைத் திருக்கின்றன. இதன்மூலம் கிழக்கு துர்கிஸ்தான் சீனாவிற்கு அருகில் அமைந்த சுதந் திர நாடாகவே இருந்துள்ளமை உறுதியாகின்றது. சீனாவிற்கும் கிழக்கு துர்கிஸ்தானுக்கும் இடை யிலான தொடர்புகள் கி.மு 08 ஆம் நூற் றாண்டு தொடக்கம் கி.பி. 08 ஆம் நூற்றாண்டுவரை தொடர்ந் துள்ளது. இக்காலப்பிரிவிலே இஸ்லாம் இங்கு ஹகம் பின் அம்ரு அல் கிபாரி மூலம் அறிமுகமாகியது. இங்கு வாழ்ந்த உய்கூர் இனத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் இஸ் லாத்தை ஏற்றுக் கொண்டனர். அவர்களுக்கிடையே இஸ்லாம் வேகமாகப் பர வியது. சிறிது காலத்திலே இக்கோத்திரத் தைச் சேர்ந்த பெரும்பான்மையினர் இஸ்லாத்தை ஏற்றுக் கொண்டனர். இதுதான் சீனா தனது இராட்சத கரங்களை கிழக்கு துர்கிஸ்தானில் நுழைக்க காரணமாக அமைந்தது. தனது அண்டைநாடு முஸ்லிம் நாடாக மாறுவதை யிட்டு சீனா அஞ்சியது. கிழக்கு துர்கிஸ்தானில் ஊடுருவுவதற்கு பல திட்டங் களை வகுத்தது. அதன் விளைவாகவே சிலைவணக்கத்திலீடுபட்டிருந்த கோத் திரத்தினரை முஸ்லிம்களுக் கெதிராக தூண்டிவிட்டதோடு அவர்களுக்குத் தேவையான அனை த்து உதவிகளையும் வழங்கியது. சீனா படிப்படியாக கிழக்கு துர்கிஸ்தானை ஆக்கிரமித்தது. ஆனால், முஸ் லிம்கள் தமது சுதந்திர தாகத்தை இழக்கவில்லை. அவர்களுக்கும் சீனர்களுக் குமிடையே 1759-1862 வரையான காலப்பகுதியில் 142 போராட்டங் கள் நடைபெற்றன. இப்போராட் டங்களில் மில்லியன் கணக்கான உய்கூர் முஸ் லிம்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். 1822 ஆம் ஆண்டு கிழக்கு துர் கிஸ்தானில் போராடிய முஸ்லிம் கள் வெற்றி பெற்றனர். அதன் மூலம் அந்நாடு மீண்டும் சுதந்திரம் பெற் றது. இப்போராட் டத்திற்கு உஸ்மானிய சாம்ராஜ்யம் உதவியது. இதனைத் தொடர்ந்த காலப் பிரிவு கிழக்கு துர்கிஸ்தானின் பொற் காலம் என அழைக்கப்படுகின்றது. ஆனால், இந்த சுதந்திரம் மிக நீண்ட நாளைக்கு நிலைத்திருப்ப தற்கு சீனா விடவில்லை. 1876 ஆம் ஆண்டு கிழக்கு துர்கிஸ்தானை மீண்டும் சீனா கைப்பற்றியது. அதன் பெயரை சிங்கியாங் என்று மாற்றியது. சிங்கியாங் என்றால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட பூமி அல்லது புதிய குடியேற்ற நாடு. இப்பெயரே இன்றுவரை கிழக்கு துர்கிஸ்தா னுக்கு வழங்கப்பட்டு வருகின்றது. இது சீனாவின் ஒரு மாகாண மாகவும் கருதப்படுகின்றது. 1911 ஆம் ஆண்டு ஆட்சிக்கு வந்த கலாநிதி ஸின்யாத் சின் சீனாவை குடியரசாக மாற்றினார். இவரின் ஆட்சியின்போது மிகக் கடுமையான போராட்டத்தை கிழ க்கு துர்கிஸ்தானியர்கள் நடத்தினர். விளைவாக 1933 ஆம் ஆண்டு கிழக்கு துர்கிஸ்தான் மீண்டும் சுதந்திரம் பெற்றது. அத்துடன் தனது நாட்டின் பெயரை கிழக்கு துர்கிஸ்தான் இஸ்லாமிய குடியரசு எனவும் பிரகடனப்படுத்தியது. அதன் தலைநகராக காஷ்கார் காணப்பட்டது. இந்நிலை 1949 ஆம் ஆண்டுவரை தொடர்ந்தது. 1949 ஆம் ஆண்டு சீனா கம்யூனிஸக் கொள்கைக்கு மாறியது. அதைத் தொடர்ந்து ரஷ்யாவுடன் இணைந்து மீண்டும் கிழக்கு துர் கிஸ்தானை ஆக் கிரமிக்க முயற்சித் தது. அம்முயற்சி 1956 ஆம் ஆண்டு சாத்தியமானது. மீண்டும் கிழக்கு துர்கிஸ்தான் சிங்கியாங் மாகாண மாக மாற்றப்பட்டது. தொடர்ந்து சீனா தனது குடி மக்களை கிழக்கு துர்கிஸ்தானில் குடியேற்றியது. குறிப்பாக தனது படையினரை அவர்களது குடும்பத் தினருடன் குடியேற் றியது. அவர் களுக்கான அனைத்து வசதிகளை யும் ஏற்படுத்திக் கொடுத்தது. 1949 ஆம் ஆண்டுக்கு முன்னர் ஆறு இலட்சத்துக்கும் குறைவாகவிருந்த சிறுபான்மையினர் மிக வேகமாக பெரும்பான்மையாக மாற்றப்பட்ட னர். உலகில் வேறெங்கும் இடம் பெற்றிராத அளவு குடியேற்றம் நடைபெற்றது. 200 மில்லியனுக்கு மேற்பட்ட சீனர்கள் குடியேற்றப் பட்டனர். முஸ்லிம்களின் எண்ணி க்கை 12-16 மில்லியன்களாக காணப்பட்டது. கிழக்கு துர்கிஸ்தான் மக்கள் தமது சுதந்திரத்திற்காக மில்லியன் கணக்கான உயிர்களை அர்ப்பணித் துள்ளனர். எனினும் இதுபற்றி உல கத்தில் எந்த வொரு ஊடகமும் பேச வில்லை. அங்கு வாழ்ந்து கொண்டி ருக்கும் முஸ் லிம்கள் சிறைக்கைதி களாகவும் அரசியல் கைதிகளாக வும் உள்ளனர். அவர் கள் மிகக் கடு மையான வேலைகள் செய்யுமாறு நிர்ப்பந்திக்கப்படுகின்றனர். ஆனால், அதற்கு எவ் விதக் கூலிக ளும் வழங்கப்படுவதில்லை. இங்கு மத வழிபாடுகளை மேற் கொள்வது தடைசெய்யப்பட்டுள் ளது. வீடு களில் மறைவாக வழி பாடுகளில் ஈடுபடுபவர்களை கண்டுபிடிப்பதற்காக ஒற் றர்கள் நியமிக்கப்பட்டுள்ளனர். இவர்கள் மூலம் கண்டுபிடிக்கப்படுபவர்கள் தடைசெய்யப்பட்ட மத வழிபாடு களில் ஈடுபட்டார்கள் என்ற குற்றச் சாட்டில் மரண தண்டனைக்கு உட்படுத்தப்படுவார்கள். சீனாவின் இந் மனித உரிமை மீறல்களை, கிழக்கு துர்கிஸ்தான் முஸ்லிம் களின் அவலங்களை ஐ.நா. சபையில் சில முஸ்லிம் நாடுகள் பேசின. ஆனால், அவற் றிற்கு எவ்விதப் பெறுமானமும் வழங்கப்படவில்லை. பெரும் பாலான முஸ்லிம் நாடுகள் சீனாவை தமது நண்பனாகவே கருதுகின்றன. அதனை பகைத்துக் கொள்ள விரும்பவில்லை. கிழக்கு துர்கிஸ்தான் என்ற வொரு முஸ்லிம் நாட்டை இன் றைய இளம் தலைமுறையினரில் பலர் அறியவில்லை. இனிவரும் தலைமுறையினர் சிலவேளை முற்று முழுதாகவே அறியாதவர்களாக இருக்கலாம். பலஸ்தீன், ஈராக், ஆப்கானிஸ்தான் போன்ற நாடு களின் வரிசையில் கிழக்கு துர்கிஸ் தானும் இடம்பெறுகின்றது.நன்றி-மீள்பார்வை.

Miraculous Russian Boy Qur'anic verses in Arabic have reportedly appeared on the body of a nine-month old boy named Ali from the Russian Repu